گام اول: پتانسیل خود را در فعالیتهای جانبی بسنجید
وقتی لیلی استاکمن، به عنوان هنرمند و تاجر نقاشی در شهر جایپور هند زندگی میکرد، با خانوادهی چیپا آشنا شد که حرفهی خانوادگیشان چاپ قلمکار بود. لیلی در کنار این خانوادهی هنرمند تلاش میکرد به جای طرحهای سنتی که اغلب نقشی از ترمه و گل داشتند اشکال هندسی بزرگ را طراحی و چاپ کند. هوپی در تمام این مدت از طریق اسکایپ یا پیامهای متنی، با خواهرش در ارتباط بود و تمام فعالیتهای او را پیگیری میکرد. دو خواهر بعد از مکالماتی که با هم داشتند، به این نتیجه رسیدند پتانسیل خوبی برای تولید محصولی با نام «پوشیدنیهای هنری» دارند بنابراین لیلی تمام کارهای تجربی خود را به خانهی خواهرش در کمبریج ماساچوست منتقل کرد. دو خواهر آمریکایی به دنبال تولید پوشیدنیهای هنری بودند و از دوستانشان هم نظر میگرفتند تا مقدمات راه اندازی کسب و کار را فراهم کنند اما تا وقتی نخستین محصول خود را آماده کنند، سه سال به طول انجامید و در سال ۲۰۱۳، همه چیز عوض شده بود.
گام دوم: ماموریت حرفه ای خود را مشخص کنید
در این مقطع هوپی دانشجوی دانشکدهی بازرگانی هاروارد بود. همسر لیلی، به دو خواهر کمک کرد تا دوباره بعد از چندین سال، خانهی مشترکی داشته باشند. لیلی و هوپی از اتاقهای خانهشان، بهعنوان انبار محصولات تولیدی استفاده میکردند. آنها تنها نمیخواستند محصولات تولیدیشان را بفروشند، بلکه تمایل داشتند کسبوکار پایداری داشته باشند تا از صنعتگران و هنرمندانی که به این کار مشغول بودند، حمایت کند. به همین خاطر هوپی در کلاسهای آموزشی کارآفرینی اجتماعی شرکت کرد و تجربیات دو خواهر، برای اجرای ایدهای که در سر داشتند، شروع شد.
گام سوم: مشارکت های کسب و کار را پیدا کنید
دو خواهر استاکمن میدانستند که میتوان از مشارکت خانوادهی چیپا استفاده کرد، اما در ابتدا باید برای رشد اولیهی کسب و کار خود آماده میشدند. همچنین که هوپی میگوید، بهترین رنگرزی طبیعی آن نواحی در شهر باگرو، خارج از جایپور بود.
خانوادههای زیادی در این حوزه با همدیگر همکاری داشتند اما مشکلی اصلی آنها عدم سازمانیافتگی بود. همچنان که لیلی و هوپی تلاش میکردند Block Shop را به یک کسب و کار تکاملیافته تبدیل کنند، جامعهی هنر پرینت این شهر هم تعاونی کوچکی راهاندازی کرد. سپس هر دو گروه با هم وارد همکاری شدند تا روی مسائلی چون توزیع نیروی کار، حداقل سفارشات موردنیاز برای حمایت از جامعه و دستمزد عادلانه، به توافق برسند.
گام چهارم: یک جدول زمانی برای موفقیت خود داشته باشید
عرضهی محصولات «پوشیدنیهای هنری» توسط دو خواهر، امیدوارکننده اما بسیار استرسزا بود. لیلی و هوپی سعی میکردند یک طرح پشتیبان منطقی برای زندگیشان در نظر بگیرند. هوپی یک پیشنهاد شغلی بازاریابی دریافت کرد و لیلی هم بهعنوان مدرس در دانشگاه هاروارد فعالیت داشت.
هوپی میگوید: «ما حداقل پولی را که برای گذران زندگی، اجارهی خانه و بلیت هواپیما نیاز داشتیم برآورد کردیم. به این نتیجه رسیدیم که هر ماه باید ۳۰۰ تا ۴۰۰ شال بفروشیم تا در طول ۶ ماه به درآمد ۱۰۰ هزار دلار دست یابیم. اگر به این هدف دست پیدا نمیکردیم، سراغ دیگر پیشنهادات شغلی میرفتیم.»
گام پنجم: عرضه
لیلی و هوپی، دو خواهر کارآفرین، برای راهاندازی کسب و کار خود پنج هزار دلار از مادرشان قرض گرفتند و این تنها بودجهی خارجی مورداستفادهی آنها بود. پس از آن، یک وب سایت شاپیفای اولیه که لوگوی آن را در مایکروسافت پینت طراحی کرده بودند، راهاندازی کردند. دو خواهر استاکمن از ماه دسامبر ۲۰۱۲، به طور رسمی پذیرش سفارشات را شروع کردند. در زمینه پوشش رسانهای، از وب سایت طراحی Design Sponge بهره بردند که به آنها کمک کرد به سرعت به سودآوری برسند. بعد از گذشت چند هفته از عرضهی اولیه محصولات، موفق شدند وام مادرشان را به او برگردانند. خواهران استاکمن انتظار نداشتند به این سرعت محصولات به فروش بروند. مازاد تقاضا نیز باعث شد محصولات ارزش بیشتری پیدا کنند. سری دوم محصولات انبار، از مرحلهی اول هم زودتر به فروش رفتند. لیلی و هوپی در تمام این مدت تلاش میکردند هزینههای خود را به هر روشی که ممکن است، کاهش دهند. برای مثال، به جای اینکه با شرکت پست فدکس تماس بگیرند تا محصولات آنها را از انبار منتقل کند، خودشان محصولات را به ادارهی پست انتقال میدادند.
گام ششم: برنامهریزی برای آینده
به دنبال توسعه ابتدایی Block Shop، دیگر اتاقهای خانهی مشترک لیلی و هوپی جای مناسبی برای نگهداری محصولات نبود. در همین راستا خواهران استاکمن تصمیم گرفتند جای دیگری را به عنوان ساختمان اصلی شرکت برگزینند؛ اما به دلیل اینکه هزینهی اجاره در شهر نیویورک سرسام آور بود، آنها با جوامع هنری لسآنجلس ارتباط برقرار کردند تا کسب و کارشان را به صورت دائمی وارد این شهر کنند. از سوی دیگر، شرکای آنها در شهر جایپر هند نیز رشد خوبی داشتند و اکنون ۲۰ خانوار را تحت پوشش خود قرار داده بودند. دو خواهر استاکمن تلاش میکردند به اطمینان برسند تمام خانوادهها، به کارشان تعهد دارند و در مقابل پاداش خوبی هم میگیرند. هوپی میگوید: «برخلاف چیزی که مدیران کسب و کار به ما یاد داده بودند، ما نه کسب و کار منسجمی داشتیم و نه از یکپارچگی عمودی زنجیزهی عرضه بهرهمند بودیم. حتی بدون زیاد کردن سرمایه، کارخانهی خود را در هند راهاندازی کردیم. آنچه بیش از همه برایمان اهمیت داشت، حفظ صنعت طراحی سنتی و چاپ قالبی بود، درست به همان روشی که در صدها سال گذشته به انجام میرسید.»
با گذشت زمان، درحالیکه خانواده های تحت پوشش کسب و کارشان را به نسل جوان انتقال میدادند، Block Shop راههایی برای رشد، نوآوری و توسعه پیدا کرد. هوپی میگوید: «جوانان ۲۰ و ۳۰ ساله آشنایی بیشتری با جهان آنلاین، ارتباطات دیجیتال و نحوهی کار با رنگهای شیمیایی غیرسمی دارند.» در این راستا همکاری با نسل جدید «بلوک پرینترها»، امیدوارکننده بوده و نویدبخش آیندهی خوبی برای این صنعت است.
منبع: entrepreneur
برگرفته از سایت رسانه موفقیت یوکن
http://www.didehshow.com/?p=2872